بمناسبت روز اول ماه مه 1390 روز جشن طبقه کارگر

فراخوان به شرکت در تظاهرات

تاریخچه: مناسبت اول مه به عنوان روز کارگر به این لحاظ بوده است که در چهارم ماه مه سال ۱۸۸۶، و در چهارمین روز اعتصاب و تجمع کارگران آمریکایی در شهر شیکاگو، پلیس به روی آنان آتش گشود که شماری کشته، عده‌ای مجروح و بعداً چهار تن نیز اعدام شدند. کارگران اعتصابی خواستار تعدیل شرایط کار و کاهش ساعات روزانه کار از ده ساعت به ۸ ساعت بودند. قرار بود که اول ماه مه ۱۸۸۶ در آمریکا (ایالات متحده)، کاهش ساعات کار به هشت ساعت در روز، به اجرا درآید که چنین نشد و در نتیجه، کارگران در گوشه و کنار این کشور دست به تظاهرات زدند و در یک‌هزار و دویست کارخانه و کارگاه، اعتصاب صورت گرفت. شمار کارگران معترض شهر شیکاگو بیش از سایر شهرها و حدود ۹۰ هزار تن بود. در چهارمین روز تظاهرات شیکاگو، کارگران اعتصابی و هوادارانشان در «میدان Haymarket» جمع شده و از اینجا به حرکت درآمده بودند. سخنرانان آنان بر یک گاری بزرگ سوار بودند و شعار می‌دادند. پلیس به تظاهر کنندگان با دسیسه قبلی حمله کرد و تعدادی را کشت. آمار کشته‌شدگان اعلام نشده‌است ولی اسامی انبوه مجروحان در دست است. پلیس با اعمال خشونت موفق شد جمعیت را پراکنده سازد. در پی این حادثه، هشت تن به عنوان مسبّب دستگیر شدند که پنج نفر از آنان کارگر مهاجر آلمانی و یکی هم آلمانی تبعه آمریکا بود. دادگاه یکی از این دستگیرشدگان را به ۱۵ سال حبس محکوم کرد و بقیه محکوم به اعدام شدند که فرماندار ایالت مجازات دو تن از آنان را به حبس ابد تخفیف داد. یکی از محکومان به اعدام، پیش از اجرای حکم خودکشی کرد و چهار نفر دیگر به دار آویخته شدند. با رسیدن اخبار مربوط به این تظاهرات، کشتار و اعدام به سایر کشورها، در گوشه و کنار جهان مراسم یادبود برگزار و هر سال هم تکرار شد که به تدریج اول ماه مه، روز جهانی کارگر عنوان گرفت. برگزاری جشن روز اول ماه مه که روز طبقه کارگر جهانی است در ایران نیز مانند آمریکا ممنوع است و تعطیل رسمی نیست. ما ایرانیان در شهر مونیخ در اول ماه مه مانند سی سال گذشته گرد هم جمع می شویم و این روز را برای همبستگی با مردم ایران و طبقه کارگر ایران و جهان برگزار می کنیم. این روز نشان می دهد که با گلوله نمی شود صدای بر حق را خاموش ساخت.

مطالبات صنفی دستمزدها ـ پرداخت فوری دستمزدهای معوقه کارگران.

ـ افزایش فوری حداقل دستمزدها با دخالت نظر نمایندگان منتخب مجامع عمومی کارگران.

ـ تامین امنیت شغلی برای کارگران و تمامی مزدبگیران. ـ توقف اخراج و بیکارسازی کارگران.

ـ لغو قراردادهای موقت و سفید امضا.

ـ افزایش حقوق بازنشستگی و رفع هرگونه تبعیض در پرداخت آن.

- بهره مندی بازنشستگان از تامین اجتماعی و خدمات درمانی.

- لغو کار کودکان - برسمیت شناختن تساوی حقوق کارگران افغانی با کارگران ایرانی تشکل

ـ به رسمیت شناخته شدن بی‌قید و شرط حق ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری و حق اعتصاب.

ـ برچیده شدن کلیه نهادهای دست ساز دولتی از محیط های کار. اصلاح قوانین

ـ تدوین و تصویب قانون کار جدید با دخالت مستقیم نماینده های منتخب مجامع عمومی کارگران.

ـ برخورداری تمام بیکاران از بیمه بیکاری متناسب با یک زندگی انسانی تا زمان اشتغال به کار.

ـ تعطیلی رسمی اول ماه مه و گنجاندن آن در تقویم رسمی کشور و لغو ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم این روز .

مطالبات سیاسی و اجتماعی ـ آزادی فوری و بی قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی و فعالین کارگری سالهای اخیر.

ـ به رسمیت شناخته شدن بی قید و شرط حق اعتراض، تجمع، تحزب، آزادی بیان و آزادی مطبوعات.

ـ لغو فوری مجازات اعدام و رعایت حقوق بشر در ایران. ـ بررسی مجدد طرح هدفمند کردن یارانه ها با شرکت نمایندگان منتخب تشکل‌های کارگری و کارمندی و متخصصین حوزه اقتصاد.

ـ لغو کلیه قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان و تضمین برابری کامل و بی‌قید و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی خانوادگی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی.

ـ برخورداری تمامی کودکان از امکانات آموزشی، رفاهی و بهداشتی یکسان و رایگان، جدا از نوع جنسیت و وابستگی‌های ملی، نژادی و مذهبی آنان و موقعیت اقتصادی و اجتماعی والدین شان. - جدائی دین از دولت و آموزش.

- برسمیت شناختن حقوق مساوی برای همه خلقها و اقوام درون ایران و رفع ستم ملی در چارچوب ایرانی آزاد و دموکراتیک.

: زمان- روز یکشنبه اول ماه مه در ساعت 30/9 دقیقه مکان- از مقابل ساختمان اتحادیه کارگری بخش مونیخ در

DGB-Haus Schwanthalerstr. 64, in München محل تجمع در ساعت 11 در مارین پلاتس مونیخ ضلع جنوب شرقی در کنار حوضچه مانند سالهای گذشته

.

از طرف کمیته حمایت از مبارزات اعتراضی مردم ایران-مونیخ